Dlaczego szkoła podstawowa EduSpektrum?

Szkoła Podstawowa EduSpektrum to miejsce, w którym uczeń czuje się bezpiecznie, będąc otoczony troską, życzliwością i wsparciem. To miejsce, w którym dziecko rozwija się emocjonalnie, fizycznie, edukacyjnie oraz nabywa wielu umiejętności. Kształtuje tu też kompetencje przyszłości: kreatywność, umiejętność współpracy, samodzielność, odpowiedzialność za zadania, krytyczne myślenie, otwartość i elastyczność w działaniu.

Dwujęzyczność

Każdy uczeń już od klasy pierwszej intensywnie uczy się języka angielskiego, nie tylko narzędziowego, ale również zgodnie z założeniami CLIL (Content and Language Integrated Learning) uczy się w języku angielskim science, art oraz poznaje kulturowo i literacko kraje anglojęzyczne.

W klasach IV-VIII uczeń dodatkowo poznaje anglojęzyczne zwroty, nazewnictwo specjalistyczne w czasie zajęć z przedmiotów prowadzonych bilingwalnie.  Dzięki temu ma otwarte drzwi do materiałów anglojęzycznych   z danych dziedzin.

Tutoring

W klasach IV-VIII uczniowie po pierwszym semestrze wybierają tutora, który pracując z uczniem indywidualnie w czasie regularnych spotkań wspiera go w wyborach, pomaga przezwyciężyć trudności, pracuje coachingowo, aby wyznaczać sobie cele i konsekwentnie do nich dążyć.

W klasach I-III tutorem jest wychowawca, który jest najbliżej dziecka i z nim pracuje.

Opieka psychologa i pedagoga

Dobrostan emocjonalny, psychiczny i fizyczny ucznia to fundament do budowania ścieżki rozwoju. Aby osiągać sukcesy trzeba być w dobrej formie. A oto dbają psycholog i pedagog każdego dnia.

Sport

W tej dziedzinie współpracujemy ze Spektrum Sportu, naszym partnerem. Celem zajęć jest przede wszystkim poprawienie kondycji i korekta postawy uczniów po ograniczeniu ruchu spowodowanym pandemią. Każdego dnia odbywają się zajęcia wychowania fizycznego w ramach lekcji. Po lekcjach oferujemy uczniom zajęcia z tenisa, badmintona, jogi, gimnastyki, akrobatyki czy korektywy.

Projekty i wyjazdy

W każdym roku uczniowie uczestniczą w tygodniowym wyjeździe – zielona szkoła, gdzie szybko przekonują się, że uczyć można się wszędzie i każde miejsce, wydarzenie, może być pretekstem do nauki.

Starsi uczniowie uczestniczą w projektach międzynarodowych, aby doświadczać swoich umiejętności, aby rozwijać się językowo, naukowo i społecznie. Aby świat stał dla nich otworem.

Uczymy jak się uczyć

Uczniowie są przeszkoleni w różnych formach, metodach pracy, które wspierają proces uczenia się: myślografia, mapy myśli, techniki pamięci, organizowanie i zarządzanie czasem, system powtórek, umiejętność przetwarzania i interpretacji złożonych informacji.

Nauczanie Zdalne

Zdalna edukacja to lekcje on line, konsultacje, ale również budowanie odpowiedzialności uczniów za własny proces uczenia się – samodzielność w dochodzeniu do rozwiązania, wybór, refleksja uczniowska i współpraca z nauczycielem, a przede wszystkim relacja, o którą dbamy dzięki opiece tutorskiej. Kadra EduSpektrum jest w pełni przygotowana do prowadzenia zajęć on line. Szkoła jest gotowa prowadzić zajęcia online w GC Google Classroom, gwarantując bezpośredni kontakt z uczniami, indywidualne podejście, konsultacje i stałe wsparcie dla uczniów. Dzięki temu uczniowie mają plan zajęć na każdy dzień, uczestniczą w lekcjach online w pełni zaangażowani, są zaopiekowani i mają bardzo jasne zadania, które są w stanie przeprowadzić sami, bez dodatkowego angażowania rodziców. Szkoła jest gotowa na sytuację zdalnego nauczania wymuszoną przez COVID od 1 września jeśli zaistnieje taka potrzeba.

Edukacja domowa

Rodzicu, jeżeli chcesz wesprzeć swoje dziecko w edukacji domowej, oferujemy również lekcje on line w wielu pakietach, które dostosowujemy do Twoich potrzeb.

Co fińskiego jest w EduSpektrum?

Różnica między polską a fińską szkołą pojawia się w „miękkiej” części systemu – filozofii i wartościach, które przenikają fińskie szkoły. I to właśnie te wartości stanowią inspirację dla EduSpektrum

  • Zaufanie

    Jest podstawową cechą fińskiego systemu edukacji. Kuratoria ufają szkołom, szkoły ufają kuratoriom (i wzywają je na pomoc same, gdy mają jakiś problem, a kuratoria chętnie pomagają). Dyrekcja ufa nauczycielom, dając im swobodę w działaniu, nauczyciele ufają uczniom, koncentrując się na wsparciu, nie na kontroli. Nie ma fiksacji na standaryzowanych testach, nie ma rozbudowanych narzędzi weryfikacji i nadzoru.

  • Odpowiedzialność

    Efektem zaufania jest poczucie odpowiedzialności. Świetnie wykształceni nauczyciele, mając poczucie autonomii i dobre wynagrodzenie, biorą pełną odpowiedzialność za metody i efekty pracy. Uczniowie zaś czują się odpowiedzialni za swoją naukę i szukają wsparcia nauczyciela, gdy czegoś nie potrafią, wiedząc, że nie spotka ich za to kara w postaci złej oceny czy uwagi.

  • Kontakt z przyrodą i praktyczność nauczania

    Finowie bardzo cenią realność nauki i jej powiązanie z otaczającym światem. Dbają też o to, aby dzieci spędzały maksymalnie dużo czasu w kontakcie z przyrodą, w ruchu, dbając o swój rozwój fizyczny i osobisty.

  • Minimalizm

    Minimalizm w każdym wymiarze. Dzieci nie są przeładowane zajęciami i nadmiernymi zadaniami domowymi, mają czas na odpoczynek. Ściany są puste, nie dekoncentrują dzieci planszami ze wzorami skróconego mnożenia czy portretami wodzów. W efekcie wypoczęte dzieci są szczęśliwe i chętnie się uczą.

  • Wsparcie

    W fińskiej szkole uważa się za oczywiste, że jeżeli uczeń ma problem z nauką, nie radzi sobie z czymś, to zadaniem szkoły jest mu pomóc. Pomoc nie polega na pozostawieniu w danej klasie na kolejny rok, lecz na zindywidualizowanym podejściu do problemu, z którym boryka się dany uczeń.

Można powiedzieć, że wartości stanowią kręgosłup fińskiej edukacji. Dopełnia je spójny system wprowadzanych sukcesywnie reform nastawionych na jakość edukacji zarówno uczniów i  jak nauczycieli, decentralizacja zarządzania oświatą na rzecz samorządów i samych szkół, nastawienie na niwelowanie różnic – np. odchodzi się od szeregowania dzieci względem ich osiągnięć szkolnych w ciągu pierwszych 5 lat nauki.
Od strony organizacyjnej, fińska szkoła nie różni się jakoś bardzo od polskiej. Też mają lekcje, podział na klasy, podstawę programową i podział na przedmioty (stopniowo się od tego odchodzi w miejsce nauczania tematycznego), miewają też zadania domowe.

Jak połączyć fiński model edukacji i wymagania polskiego systemu oświaty?
To dość proste. Polski system oświatowy określa dokładnie, czego dzieci mają się uczyć (podstawa programowa) oraz jakie są ramy formalne prowadzenia szkoły. Z fińskiego systemu bierzemy więc nie treści, a sposób nauki i rozwiązania organizacyjne. W ten sposób łączymy to, co wymagane, z tym, jak naszym zdaniem warto zorganizować naukę.

Ocenianie kształtujące w EduSpektrum

Co to takiego?

Obok tradycyjnego oceniania sumującego (oceny: od celującej przez bardzo dobrą, dobrą, dostateczną, dopuszczającą po niedostateczną), stosujemy ocenianie kształtujące (OK).

Nauczyciel, który stosuje ocenianie kształtujące:

1. Określa cele lekcji i formułuje je w języku zrozumiałym dla ucznia.

Nauczyciel przed przystąpieniem do planowania lekcji wie, jakie cele chce zrealizować z uczniami podczas lekcji. Określa też, co chce, aby uczniowie osiągnęli. Często cel, który stawia sobie nauczyciel, może być dla ucznia niejasny. Dlatego nauczyciel formułuje go tak, aby stał się on zrozumiały dla każdego ucznia. Pod koniec lekcji wraz z uczniami nauczyciel sprawdza, czy cel został osiągnięty.

2. Ustala wraz z uczniami kryteria oceniania, czyli to, co będzie brał pod uwagę przy ocenie pracy ucznia.

Uczeń musi wiedzieć, co dokładnie będzie podlegało ocenie. Nauczyciel sam lub z uczniami ustala kryteria oceniania – co będzie brane pod uwagę przy ocenianiu (NaCoBeZu).
Czyli, co będzie dowodem na to, że cele zostały osiągnięte.
Kryteria pomagają uczniom przygotować się do sprawdzianu oraz wykonać pracę tak, aby postawiony przez nauczyciela cel został zrealizowany. Nauczyciel konsekwentnie ocenia tylko to, co wcześniej zapowiedział.

3. Stosuje efektywną informację zwrotną:

Nauczyciel zamiast stawiać ocenę sumującą przekazuje uczniowi komentarz do jego pracy. Dobra informacja zwrotna jest sztuką i zawsze zawiera cztery elementy:
– wyszczególnienie i docenienie dobrych elementów pracy ucznia,
– odnotowanie tego, co wymaga poprawienia lub dodatkowej pracy ze strony ucznia,
– wskazówki, w jaki sposób uczeń powinien poprawić tę konkretną pracę,
– wskazówki, w jakim kierunku uczeń powinien pracować dalej.
Informacja zwrotna musi być ściśle związana z kryteriami oceniania określonymi przed wykonaniem zadania (czyli z NaCoBeZu).

4. Rozróżnia funkcje oceny sumującej i kształtującej.

Ocena sumująca ma znaczenie przy podsumowaniu wiedzy nabytej przez ucznia i zwykle ogranicza się do stopnia. Ocena kształtująca służy uczniowi do tego, aby uświadomił sobie, co zrobił dobrze, co źle i jak może poprawić swoją pracę. Towarzyszy ona i pomaga uczniowi w trakcie procesu uczenia się. W ocenianiu kształtującym rozdzielamy ocenę sumującą od kształtującej, uczeń otrzymuje mniej ocen (stopni), a częściej informację zwrotną od nauczyciela czy kolegi.

5. Buduje atmosferę uczenia się, pracując z uczniami i rodzicami.

Nauczyciel poświęca czas na dyskusję o tym, jak uczniowie się uczą i co pomaga im się uczyć. Atmosfera sprzyjająca uczeniu się przejawia się większym poczuciem własnej wartości uczniów, zaangażowaniem w proces uczenia się, samodzielnością, umiejętnością współpracy oraz świadomym i odpowiedzialnym uczeniem się. Rodzice są partnerami i pomocnikami nauczyciela w nauczaniu swoich dzieci.

6.Potrafi formułować pytania kluczowe.

Pytania kluczowe to pytania, które skłaniają uczniów do myślenia. Takie pytania ukazują uczniom szerszy kontekst omawianego zagadnienia, zachęcają do poszukiwania odpowiedzi i silniej angażują w naukę.

7. Potrafi zadawać pytania angażujące ucznia w lekcję.

Zadawanie pytań w ocenianiu kształtującym polega na włączaniu wszystkich uczniów w myślenie nad rozwiązywaniem problemu postawionego przez nauczyciela. Ma temu służyć m.in.:
– wydłużenie czasu oczekiwania na odpowiedź ucznia,
– kierowanie przez nauczyciela pytania do wszystkich uczniów, a nie tylko do zgłaszających się,
– poszukiwanie w parach odpowiedzi na pytania nauczyciela,
– niekaranie za błędne odpowiedzi,.
– zadawanie uczniom pytań „otwartych”.

8. Wprowadza samoocenę i ocenę koleżeńską.

Uczniowie – na podstawie podanych kryteriów oceniania – wzajemnie recenzują swoje prace, dają sobie wzajemnie wskazówki, jak je poprawić. Ma to dwojaki sens: z jednej strony dobrze rozumieją kolegę, którego pracę sprawdzają, gdyż przed chwilą wykonywali to samo zadanie, a z drugiej – uczą się od swojego kolegi: ustalania kryteriów oceniania (co oceniam?) i umiejętności dawania informacji zwrotnej (jak to komunikuję?)
Jeśli uczeń sam potrafi ocenić, ile się nauczył i co jeszcze musi zrobić, aby osiągnąć wyznaczony cel, to pomaga mu to w procesie uczenia się i czyni z niego aktywnego i odpowiedzialnego uczestnika tego procesu.

Po co to wszystko?

Celem oceniania kształtującego jest przede wszystkim poprawa procesu uczenia się. Takie ocenianie zachęca uczniów do przejmowania odpowiedzialności za własną naukę, a także pomaga nauczycielowi i uczniom planować dalsze kroki w edukacji.
Uczniowie traktowani podmiotowo, mają możliwości oceniania efektywności systemu, wskazują jego mocne słabe strony, sugerują zmiany.